Skolyoz cerrahisinde, özellikle iskelet gelişimini tamamlamamış hastalarda birkaç yıldır kullanılmaya başlanmış bir teknik olan ‘önden iple gerdirme’ konusuna daha önce de değinmiştim. O yazımda bu tekniğin en iyimser gözle “deneysel” olarak değerlendirilebileceğini belirtmiş ve etkinliği tam olarak kanıtlanmamış bir tekniğin kurtarıcı olarak sunulmasının sakıncalarına dikkat çekmiştim.
Aradan geçen zaman içinde, önden iple gerdirme konusunda bir miktar bilgi birikimi oldu ve bu yeni bilgilerin ışığında konuyu tekrar ele almak istedim. Tekniğin en az 1 yıllık sonuçlarını raporlayan son zamanlarda yayınlanmış birkaç çalışmayı özetlersek:
Yazarlarının ortalama 27 ay olmak üzere en az 1 yıl boyunca izlenmiş 31 hasta üzerindeki deneyimlerini paylaştıkları ilk çalışma ülkemizden. Alanay ve arkadaşları tarafından yayınlanmış bu araştırmanın . sonuçlarına baktığımızda, uygulamanın değişik yaş ve gelişmişlik gruplarında değişik sonuçlar verdiğini, 4 hastada (%12.9) akciğer sorunları ile, 6 hastada (%19.4) ise fazla düzelme, implant yetmezliği gibi mekanik sorunlarla karşılaşıldığını görüyoruz. Bir hastanın (%3.2) yeniden yatırılması, iki hastada ise (%6.5) yeniden cerrahi uygulanması gerekmiş.
İkinci çalışma ABD’den, Hoerncshemeyer ve arkadaşları tarafından yayınlanmış. Bu yazarlar da en az 1 yıl izlenmiş 29 hastayı rapor ediyor ve klinik başarı oranını yüzde 74 olarak veriyorlar. 14 hastada (%48) implant kırılması şeklinde mekanik komplikasyon görülmüş ve 6 hastada (%21) revizyon cerrahisi gerekmiş.
Paylaşacağım son çalışma ise yine ABD’den, Newton ve arkadaşları tarafından yayınlanmış. Bu yazarlar gerdirme tekniği uyguladıkları 23 hasta hastayla, arkadan füzyon tekniği uygulanan aynı yaş grubundaki 26 hastanın 2 ila 5 yıllık sonuçlarını karşılaştırarak paylaşıyorlar. Son izlemde gerdirme hastalarında skolyoz dereceleri ortalama 33 derece olarak bulunurken, füzyon hastalarında ortalama bu sonuç 16 derece olarak ortaya çıkmış. Gerdirme hastalarının 12sinde (%52) implant sorunları çıkmış, 9 revizyon cerrahisi gerekmiş. Füzyon grubunda ise hiç revizyon gerekmemiş.
Doğal olarak, çok az sayıda komplikasyon bildiren, aralarında Pehlivanoğlu ve arkadaşları tarafından yapılan yayının da olduğu başka birkaç araştırma da mevcut. Ancak genel eğilime bakıldığında önden iple gerdirme tekniği ile ameliyat edilmiş genç skolyoz hastalarının, geleneksel arkadan (posterior) füzyon tekniği ile ameliyat edilmiş hastalara göre daha yüksek oranlarda komplikasyon ve tekrarlayan cerrahilere maruz kaldığı ve son tahlilde skolyozlarının düzeltilmesinde elde edilen başarının füzyon yapılmış olanlara göre daha düşük olduğu görülüyor.
Bu bilgiler ışığında;
• Hem cerrahların hem de hastalar ve ailelerinin bu yöntemin uygulanması konusunda ısrar etmeleri ne kadar doğru?
• Yetersiz bir yöntemin yetersiz olduğunu artık kabul etsek mi?
- Alanay ve ark, Spine 2020 Aug 1. doi: 10.1097/BRS.0000000000003643
- Pehlivanoğlu ve ark, J Pediatr Orthop. 2020 May 15. doi: 10.1097/BPO.0000000000001590
